Parafia Rzymskokatolicka Św. Andrzeja Boboli

 

Budowę nowego kościoła planowano zaraz po utworzeniu lokali jednakże II wojna światowa przerwała owe plany. Cały czas jednak gromadzono fundusze na budowę. Tuż po wojnie, 30 września 1947 powołano Komitet Budowy Kościoła i oficjalnie rozpoczęto budowę przy której pomagała większość parafian. Świątynia powstał jedynie dzięki religijnej postawie parafian, dużej roli społecznej Kościoła na Górnym Śląsku oraz energicznym i konsekwentnym działaniom ks. proboszcza T.Gałązki zdołano wznieść świątynię w zredukowanej do pierwotnych projektów formie.

W styczniu 1948 przywłaszczono pierwsze grunty, a w sierpniu wydzierżawiono teren pod budowę kościoła od Rudzkiego ZPW. Ostatecznie 30 września 1948 zakupiono teren pod budowę kościoła. 18 maj 1948 przerzucono pierwszą skibę ziemi pod budowę probostwa, budowę probostwa zlecono 7 sierpnia budowniczemu Bujarze z Pyskowic. Pierwszy odpust w nowym kościele obchodzono 22 maja 1949, a pół roku wcześniej (27.11.1948) utworzono chór kościelny. Dzięki ofiarnej pracy wielu parafian udało się już po niecałych dwóch latach oddać część budynku kościoła.

Już 2 października 1949 poświęcono kamień węgielny i część nowego kościoła - prezbiterium z kryptą i poprzeczną nawą. Aktu poświęcenia dokonał bp J. Bieniek. Projektantem kościoła był Romuald Holeczek, konstruktorem i kierownikiem budowy był inż A. Galat z Politechniki Śląskiej . Dalsza budowa świątyni została wstrzymana. W styczniu 1950 roku odprawiono dwie ostatnie msze święte w kaplicy na rogu ulicy Bielszowickiej i 1 Maja. Od 1951 roku prezbiterium wireckiej świątyni zdobią witraże .

Witraże zostały wykonane według projektu Adama Bunscha - ucznia Józefa Mahoffera i Rogi Skąpsklej. Wykonane w krakowskiej pracowni witrażowej S.G. Żeleńskich (w dolnej partii lewego witraża, przedstawiająca męczeńską śmierć Andrzeja Boboli znajduje się sygnatura artysty oraz Zakładu Braci Żeleńskich) , trzy witraże przedstawiają życie św. Andrzeja Boboli, a witraże w bocznych aneksach - zakrystii i kaplicy przedstawiają św. Annę Samotrzecią oraz św. Maksymiliana Kolbego tworząc razem przemyślaną i całościowo opracowaną koncepcję. Dekretem ks. Bp. Stanisława Adamskiego z dnia 28 maja 1957 orzekł kurację jako parafię nieusuwalną. Kościół został poważnie uszkodzony w latach 1956-1958 wskutek eksploatacji górniczej i został wyłączony z użytku. 7 października 1959 przeniesiono Najświętszy Sakrament do krypty dolnej gdzie do grudnia 1962 odprawiano nabożeństwa.

Pod koniec lat 60. parafia przeżywała Dzień Nawiedzenia prze MB Częstochowską - peregrynacja pustych ram (15.03.1967). Dzięki staraniom proboszcza w Uroczystość WNMP, 15 sierpnia 1969, pierwszy raz rozbrzmiały nowe organy elektryczne nadesłane z Holandii. W 1987 parafia obchodziła 50-lecie odprawienia pierwszej mszy na terenie parafii, a dwa lata później 40-lecie poświęcenia świątyni. Zgodnie z dekretem ks. Bp. Damiana Zimonia - 23 sierpnia 1993 - po 35 latach pracy duszpasterskiej przeszedł na emeryturę ks. Proboszcz Ryszard Kirstein -pozostając w parafii do śmierci, na jego miejsce został ustanowiony nowy administrator, a od 1995 proboszcz - ks. Bogusław Matuła. Wraz z "wymianą pokoleń" już w 1994 wyruszyła I Piesza Parafialna Pielgrzymka na Jasną Górę, 16 października ukazał się pierwszy numer gazetki parafialnej "Wspólnota", a rok później odbył się pierwszy Festyn Parafialny oraz pierwsze kolonie dla dzieci w Koniakowie. W 1996 przeprowadzono gruntowny remont krypty pod kościołem.

Budowla prezentowała się dość nieciekawie i bezstylowo, wzniesiony cegły kościół nie został dokończony który przez kilkadziesiąt lat nie uległ zmianie. Dzięki staraniom ks. Bogusława Matuły kościół prezentuje się jako dzieło spójne stylowo: proste kształty, graniasta 26 metrowa wieża, geometryczno-strukturalna forma nawiązująca do tradycji międzywojnia. Całość przebudowy rozpoczęto w 1994 roku dzięki projektom zespołu pod kierownictwem Jacka Mistury (Barbara Maciejczyk, Władysław Kononowicz) dokonano gruntownej przebudowy kościoła.

Całość wystroju kościoła i przebudowy dokonanej w latach 90. XX w nawiązuje do stylu art deco. W październiku 1997 w parafii odbyła się Perygrynacja Kopii Jasnogórskiego Obrazu. W Wigilię Bożego Narodzenia 1997 odbyła się uroczysta pasterka w wyremontowanym kościele górnym. W wieku 79 lat i 51 lat w Chrystusowym Kapłaństwie odszedł do wieczność ks.prob. Ryszard Kirstein. Po ukończeniu przebudowy 11 marca 2001 roku z udziałem 12 kapłanów, pod przewodnictwem biskupa Gerarda Bernackiego, odbyła się uroczystość poświęcenia dzwonów i wieży. Dzwony ufundowali parafianie, a odlała je ludwisarnia Felczyńskich z Taciszowa. Największy dzwon św. Andrzej Bobola waży 420 kg, dzwon Maryja - 280 kg oraz dzwon Józef 190 kg (poprzedni dzwon znajdujący się na metalowej dzwonnicy - po renowacji znajduje się w kościele).

Na podstawie materiałów źródłowych i publikacji książkowych opracował Jarosław Dropała.